22.8.20

ἐγχειρίδιον πολέμου

ἀποκλειστικὸ νόημα τῆς κοινωνίας εἶναι ἡ ἐλευθερία.

ἡ ὁποία εἶναι [ἡ] φυσικὴ ἐπιθυμία τῆς λογικῆς συνείδησης.


ἡ στέρηση τῆς ἐλευθερίας στραγγαλίζει τὴν κοινωνία ἀλλὰ δὲν τὴν ἀκυρώνει. ἡ ἀντικατάσταση ὅμως τοῦ νοήματος τῆς ἐλευθερίας στὶς συνειδήσεις τῶν μελῶν της ἀπὸ κάποιο ἄλλο νόημα τὴν ἀκυρώνει στὴν ρίζα της, τελεσίδικα.

τὸ κράτος, ὁ κατεξοχὴν ἐχθρὸς τῆς κοινωνίας, στὴν προσπάθειά του νὰ κυριαρχήση ἀπόλυτα πάνω της, ἐπιζητᾶ νὰ ἀντικαταστήση τὸ νόημα της μὲ ἄλλα, ποὺ θὰ δικαιώνουν τὴν παρασιτική του κυριαρχία πάνω της. αὐτὰ τὰ ψευδονοήματα ἔχουν πάντα τὸν μανδύα τοῦ "δημόσιου χαρακτήρα": ἀσφάλεια, δημόσιο συμφέρον, ἀνάπτυξη κ.τ.τ.

κριτήριο ὑπεροχῆς αὐτῶν ἀπέναντι στὴν ἐλευθερία εἶναι πάντα κάποια ἀφηρημένη ἐπιστημονικὴ ἀρχή⸺τὴν ὁποία γνωρίζουν καὶ διαφυλάττουν οἱ εἰδικοί, οἱ ἐπιστήμονες, τὸ ψευδο-ἱερατεῖο δηλαδὴ τῆς γνώσης, καὶ τὴν ὁποία ὁφείλουν νὰ προσκυνοῦν οἱ μάζες, καθὼς διδάχθηκαν στὰ σχολεῖα τοῦ κράτουςποὺ λειτουργεῖ μὲ βάση τοὺς αἰώνιους, ὑπερβατικοὺς νόμους της. 

εἶναι σημαντικό, λοιπόν, οἱ μάζες νὰ ἀποστερηθοῦν τῆς ὅποιας κριτικῆς/πνευματικῆς ἰκανότητας τὶς ἐπιτρέπη νὰ ἀναγνωρίζουν τὸ ψευδὲς αὐτῆς τῆς γνώσης καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἄσκηση τῆς λογικῆς ἐπιθυμίας τους. κι ἐπειδὴ εἶναι δύσκολο νὰ καταπνιγῆ ἡ λογικὴ ἐπιθυμία, ποὺ φανερώνεται σὲ κάθε νέο ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀπ'τὴν αὐγὴ τῆς ὕπαρξής του, ὅλος ὁ ἀγώνας τῶν ἀνδρεικέλων τῆς γνώσης ἐπικεντρώνεται σὲ δύο ριζικοὺς στόχους:

στὴν κυριαρχία πάνω στὴν γλώσσαμὲ σκοπὸ τὴν ἀλλοίωση κάθε λογικοῦ νοήματος ποὺ θὰ ἀμφισβητοῦσε τὴν ἐξουσία τῆς γνώσης

καὶ στὴν ἐξάπλωση τοῦ δογματικοῦ μύθου τῆς βιόσφαιρας σὰν μοναδικῆς πραγματικότητας καὶ μοναδικοῦ ἀντικειμένου τῆς γνώσηςμὲ σκοπὸ ἡ ἄλογη ἐπιθυμία τῆς ἐπιβιώσης νὰ καλύψη κάθε ἄλλη ἐπιθυμία.