the time that remains (on Ps.16[XII 15]:9b)

what gives duration to the self is not a physical necessity, an abstract and transcendental law, but hope proper.
she is the mother of freedom, the field of love.
she is what makes a body a person.
she is the meaning of time.
and “hope does not make us ashamed,...” [Ro.5:5].
...
and her name is logos.

:::

ό,τι δίνει διάρκεια στο λογικό υποκείμενο δεν είναι μια φυσική αναγκαιότητα, κάποιος αφηρημένος και υπερβατικός νόμος, αλλά η ελπίδα καθεαυτή.
αυτή είναι η μητέρα της ελευθερίας, το πεδίο της αγάπης.
αυτή είναι ό,τι κάνει ένα σώμα πρόσωπο.
αυτή είναι το νόημα του χρόνου.
και “η ελπις ου καταισχυνει,...” [Ρωμ.5:5].
...
και το όνομα της είναι λόγος.