ἄπειρον.1

τὸ ἔργο δείχνει τὸν ποιητή του· 
εἶναι τὸ ἀπαύγασμα τῆς δόξας του,
πά' νὰ πῆ, τῆς φύσης του.
ὁ Λόγος ἔφτιασε ἕναν κόσμο λογικό.
ἡ λογικότητα τοῦ κόσμου φαίνεται στὸ ὅτι κανένα εἶδος μέσα σὲ αὐτὸν δὲν ἔχει ὅμοια μέλη. κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ δίδυμα ὑποκείμενα σὲ κάτι μεγάλο διαφέρουν: στὴν προσωπική τους ὕπαρξη.
γιατί ἡ διαφορετικότητα εἶναι λογική;
γιατὶ καλεῖ σὲ συνάντηση. ἀπαιτεῖ τὴν συνάντηση.
αὐτὸ ποὺ λέμε, χωρὶς νὰ τὸ πολυκαταλαβαίνουμε, ἀγάπη.
αὐτὸ ποὺ ὅλοι μας γνωρίζουμε σὰν ἀπορία τῆς ἐλευθερίας.
ὅποιος μάχεται τὴν διαφορετικότητα, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δίνει ἕναν ἀγώνα ἀτελέσφορο καὶ μάταιο, μάχεται τὴν ἴδια του τὴν φυσικὴ δυνατότητα νὰ ὑπάρχη——διάλεξε μόνος του τὴν κόλαση: νὰ μισῆ τὸν ἑαυτὸ του χωρὶς ποτὲ νὰ μπορῆ νὰ τὸν ἀποτελειώση.
ἕνα κλαράκι θυμάρι εἶναι ἀπείρως σοφότερο ἀπὸ ἕνα τέτοιο κακομοιριασμένο πλάσμα.

:::

the work shows the creator;
it is the light of his glory,
that is, of his nature.
the Logos made a logical world. 
the logicality of the world is being shown in that there is not any genus in him with facsimile members. even the twin beings are different in something great: in their personal existence.
why is the difference logical?
because it calls to meeting. it calls for meeting.
what we call, even without awareness, love.
what we all experience as the bewilderedness of freedom.
whoever fights the difference, apart from taking on a futile challenge, is fighting his own natural chance to be——he has chosen the hell: to hate himself without ever be able to take him out.
a twig of thyme is much wiser than such a wretched creature.