aesthetics.6

αν ο θάνατος είναι το τέλος της μορφής σε σχέση
(ή, αλλιώτικα, το τέλος της σχέσης κατά φύσιν),
τότε το πένθος, σαν γεγονός σχέσης, δηλώνει την εικόνα σε αναστολή,
(γι'αυτό και είναι πάντα βουβό)
:::
if death is the end of form in relation
(or, otherwise, the end of the relation by nature),
then the sorrow, as a thing of relation, signifies the image in suspension,
(for that sorrow is always mute)

penthos

πένθος είναι η μνήμη του χρόνου
και γι'αυτό είναι εκτός του χρόνου
και, σαν τέτοιο, ο καθρέφτης του μέσα προσώπου
το σκοτεινό είδωλο της βαθειάς καρδιάς
:::
sorrow is time's memory
and therefore it is out of time
and, as such, the mirror of the inmost face
the dark image of the deep heart