poetics.1

η συνείδηση είναι ή σωματική ή πλαστή·
κι αν η ποίηση είναι η προσπάθεια της συνείδησης να αδειάση από την γλώσσα
με εργαλείο την γλώσσα,
τότε η ποίηση είναι ή σωματική ή πλαστή
:::
consciousness is either bodily or spurious;
and if poetry is consciousness' labour to empty herself from language, using language as the instrument for that,
then poetry is either bodily or false

aesthetics.7.1

η εικόνα είναι το φως μέσα στο οποίο το εγώ του θεατή της αναγνωρίζει εαυτό — προ-λογικά.
(από αυτήν την άποψη, το λογικό υποκείμενο είναι υποκείμενο της).
η λογική σχέση που αναδύεται από αυτήν τη θέαση κρίνεται από την απλότητα του οφθαλμού.
η διάρκεια του υποκειμένου είναι αυτή η λογική σχέση: η εμπειρία αυτού του φωτός είτε σαν ζωή είτε σαν βαρειά φωτιά που καταναλώνει την αίσθηση της ύπαρξης.

:::

the image is the light in which her viewer's self recognizes itself — pre-logically.
(from this point of view, the rational subject is subject to her).
the logical relation which emerges from this viewing is being judged by the simplicity of the eye.
subject's duration is nothing but this logical relation: the experience of this light either as life or as a heavy fire which consumes the sense of being.

aesthetics.7 [on Lk.23:32-33, 39-43]

η εικόνα σταυρώνει την συνείδηση του θεατή
ούσα πηγή της αυτεπίγνωσης του—
παράδεισος ή κόλαση κρίνονται στο βλέμμα
:::
the image crucifies viewer's consciousness
being the source of his self-awareness—
heaven or hell is being judged by the glance