13.7.07

θρηνόπιστος & θρηνοθήρας

η ‘Δύση’ δεν υπάρχει αντικειμενικά: η ‘Δύση’ είμαστε εμείς, ο καθένας χωριστά—η δύση της εικόνας του Θεού όταν πεθαίνει θαυμάζοντας τον εαυτό της. (αυτός ο θαυμασμός είναι συνήθως τρομώδης.) η δόξα αυτού του βασιλέματος είναι η επιθανάτια έκλαμψη του εαυτού.


‘the Occident’ does not exist objectively: we are ‘the Occident’, each one particularly—the sunset of God’s image when is dying wondering at itself. (that wonder is usually tremulous.) the glory of that set is the death-resplendence of self.