on 1Cor.15:26

the vicious circle of consciousness (broken by Logos' Incarnation and Christ's Resurrection):

what we name time is an eternal train of deaths;
what we think eternal is a standstill of being;
what we recognize as being is a turbulence of nothing;
what we understand as nothing is the experience of repetition.

:::
ο φαύλος κύκλος της συνείδησης (που έσπασε η Σάρκωση του Λόγου και η Ανάσταση του Χριστού):

ό,τι καλούμε χρόνο είναι μια αέναη ακολουθία θανάτων,
ό,τι φανταζόμαστε σαν αιώνιο είναι μια κατάπαυση της ύπαρξης,
ό,τι αναγνωρίζουμε σαν ύπαρξη είναι η ακατάστατη δίνη του τίποτα,
ό,τι κατανούμε σαν τίποτα είναι η εμπειρία της επανάληψης.

regulae iuris (on Mt.20:25-8)

a trembling heart is being tossed about
between the two steep rocks:
the ought of the End and the ought of the Form.
the space between is the dark which promises nothing,
the land of death,
the realm of positive law,
the province of Moira of absolute property.
the heart is wandering over 'this region
of short distances and definite places'
striving to be neither lord nor servant;
but there is no way out,
there is only way up.
and for that way up she must dive deeply down,
into herself,
beyond the positive limits of the death,
into the fathomless depths of love.

wormwood-tea

άνθισ' η πέτρα και δρόσισε η αράχνη

Ιακ 5:3

και το χορτάρι όλο και σπανίζει
κι ο άνεμος δεν κουβαλά πια αγέρα
κι ο ήλιος έπαψε να τραγουδάη.
μόνο κάτι σαν πυρακτωμένη μηχανή που αλέθει τα σπλάχνα μας με τον ήχο της έρχεται απ’ αυτό το κόκκινο σημάδι, που κάποτε λέγαμε ‘ήλιο’.

and, the law: a burnt-out paper.