return.2.2 [on Lk.23:42]

η μνήμη αφορά το παρόν
και αυτό το παρόν δεν υπάρχει παρά μόνο σαν μετοχή.
το αμέτοχο άτομο—το αυτοπροσδιοριζόμενο υποκείμενο—είναι μια πέτρα που βυθίζεται στην άβυσσο της λήθης.
η λήθη είναι η ουσία του.

:::

remembrance touches the present
and this present does not exist but as participation.
the solitary individual—the self-asserted subject—is a stone sinking into the abyss of oblivion.
oblivion is its substance.