ο Λόγος μιλά με τη σιωπή της Φύσης
╫
ο θάνατος φλυαρεί την ιδιοτέλεια της διάκρισης
—ένα βασίλειο που δηλώνει την κυριαρχία του
διαρκώς καταρρέοντας σε μιά άβυσσο
από κούφια λόγια και μουσικές
⌐όσο ηχηρότερος ο θόρυβος, τόσο πυκνότερο το σκοτάδι.
:::
Logos speaks with the silence of Nature
╫
death babbles the selfishness of differentiation
—a realm which signifies its dominion
by falling constantly in an abyss
of empty talks and musics
⌐the louder the noise, the denser the darkness.
Ιδού! οι λεγεώνες των νέων φυλάκων
με τις δυαδικές καρδιές.
φύλακες εαυτών.
μεταπράτες εαυτών.
λατρευτές εαυτών.
καταναλωτές εαυτών.
αδυσώπητα ευαίσθητοι, μουσικά άφωνοι,
μουρμουράνε την νέα ωδή:
“φαντασιώσου παγκόσμια, αδρανοποιήσου ατέρμονα”
:::
Lo! the legions of the new wardens
with the binary hearts.
wardens of themselves.
hawkers of themselves.
worshippers of themselves.
consumers of themselves.
ruthlessly sensitive, musically mute,
murmur the new ode:
“fancy yourself globally, innert yourself endlessly”
the innumerable faces of the new Master
is his facelessness, his non-being:
the power as endless emptiness,
the totalism of nothingness
:::
η δαψιλεία των μορφών του νέου Αφέντη
είναι η αμορφία του, η μη-υπόσταση του:
η ισχύς σαν ακατάληκτη κενότητα,
ο ολοκληρωτισμός του τίποτα
στο νέο φασισμό που αναδύεται
Αφέντης είναι ο που ελέγχει τη φαντασία
ο Κύριος των νυχτοπεταλούδων.
το όνομα του: Άλλυδας ή Μυσαγέτης.
δόγμα του: το θέλημα.
έργο του: η βία όλων εναντίον όλων.
:::
in the new fascism which is emerging
Master is he who controls imagination
the Lord of Noctuidae.
his name: Alludas or Musagetes.
his doctrine: the fancy.
his work: violence of all against all.
