αγένεια τελεία

[πρέπει να γράψω]
η βαθύτερη ουσία του αστισμού
—ο τρόπος που υποστασιάζεται—
είναι η απώλεια της κοινής εμπειρίας:
τα πάντα είναι ιδιωτικά, φαντασιακά, εφήμερα.
εδώ η βία της απώλειας του πολιτικού,
εδώ ο θάνατος του υποκειμένου.
και τώρα τί;
τί μπορεί να αντιστρέψη την λοβοτομή τούτη;
πώς μπορούν μονάδες έγκλειστες στο ιδιωτικό τίποτα να συμμετάσχουν στην εμπειρία του κοινού κάτι;
μήπως με την κοινή αίσθηση αυτής της βίας;
την κοινή αίσθηση της απώλειας;
αλλά, μπορεί να υπάρχη πια όποια κοινή αίσθηση;
όσο η ανθρώπινη φύση είναι ακόμη φύση, υπάρχει.
εξαίρεση: όπου ο αστισμός εκπλήρωσε την δαιμονική ουτοπία του, όπου κατάφερε να αλλάξη τελικά την ανθρώπινη φύση.
γίνεται; μήπως είναι μια φαντασίωση ακόμη;
είναι ο βασιληάς γυμνός ή η δαλματική άδεια;
[πρέπει να γράψω;]

:::

[i have to write]
bourgeoisie's deepest essence
—the way it is being hypostasized—
is the loss of common experience:
everything is private, imaginary, transient.
here the violence of the loss of the political,
here the death of the substance.
and now what?
what can reverse this lobotomy?
how can units enclosed in private nothingness participate in the experience of common something?
may by the common awareness of this violence?
the common awareness of the loss?
but, could be anymore any common awareness?
as long as human nature is still a nature, it can.
exception: where bourgeoisie fulfilled its demonic utopia; where it has achieved to alter human nature.
is it possible? may it be one more fancy?
is the king nude or the regalia empty?
[have i to write?]

αγένεια

από την άνοια εκρέει η κακοήθεια
—η δημόσια και ιδιωτική βία που συγκροτεί ό,τι καλούμε, ψευδώς, δράση.
αυτή η άνοια, όμως, από που εκρέει;
από την άβυσσο της αυτονομημένης φαντασίας,
το βασίλειο του “συστήματος αξιών”.
στην καρδιά αυτής της Ντίσνεϋλάντ στέκει ο ναός με το χρυσό μοσχάρι: η νομισματική αξία.
όπου οι λατρευτές ασκούν την καθημερινή τους ιερή πορνεία
—σφάγια οι ίδιοι στο βωμό που ιερουργούν το τίποτα.
αγοραία γενναιότης! η δραστικότατη αγένεια.

:::

from folly issues malignity
—the public and individual violence which makes up what we, falsely, call action.
yet, where from this folly comes?
from the abyss of the automomized phantasy,
the realm of “value system”.
at the heart of this Disneyland stands the temple of the golden ox: the monetary value.
where the worshippers exercises their daily sacred prostitution
—offering themselves to the altar where they officiate the naught.
market bravery! the most active un-descendedness.