τὸ ὅλον τοῦ τίποτα.2

§ ἡ γνωσιολογία τοῦ φασισμοῦ

ὁ φόβος εἶναι ἀναίσθητος στὴν κριτικὴ σκέψη, τρέφεται μόνο μὲ πληροφορίες, πληροφορίες ποὺ ἀποκλείουν κάθε ἄλλο νόημα πλὴν τοῦ δικοῦ τους μὴ-νοήματος. πληροφορίες ποὺ πληροφοροῦν μόνο τὴν βεβαιότητά τους, βεβαιότητα τοῦ φόβου, ἀναγκαιότητα τοῦ μίσους πρὸς κάθετι ἀμφισβητεῖ τὸν φόβο, κάθετι ποὺ χαλᾶ τὴν ἡδονὴ τοῦ νὰ ὑπάρχης ἐν φόβω. ἡ βεβαιότητα αὐτὴ εἶναι ἀποκλειστικὰ αἰσθητική. μιὰ αἰσθητικὴ ποὺ διεκδικεῖ ἀπόλυτη ἑρμηνεία στὸ καθόλου τῆς ὕπαρξης, ποὺ ἀρνεῖται κάθε νόημα ἔξω τοῦ φόβου.

ὁ φόβος μισεῖ πολύ. μισεῖ ὅ,τι καὶ ὅποιον δὲν φοβάται. μισεῖ τὸν διάλογο. ὁ φόβος ἀγνοεῖ τὴν τραγικότητα τῆς ὕπαρξης, τὴν ἐλευθερία. ὁ φόβος εἶναι μεγαλοπρεπής, ἑραλδικός, εἰδωλολάτρης. ἕνας Μολὼχ ποὺ μισεῖ τὴν νεότητα.

:::

§ fascism's gnoseology

fear is insensible to critical thought, feeds only on informations, informations that shut out any other meaning apart from their own non-meaning. informations that inform only of their own validity, fear's validity; the necessity of hate for anything that questions the fear, anything that spoils the pleasure of being-in-fear. this validity is solely aesthetical. an aesthetics which claims total interpretation for the totality of being; an aesthetics which denies any meaning outside the fear.

fear hates a lot. it hates anything does not fear. it hates dialogue. fear is unaware of being's tragicalness, of freedom. fear is gradiose, heraldic, idolatrous. a Moloch who hates the youth.