συναίρεση θανάτου.4

ἡ “φυσικὴ ἐπιλογὴ” τῆς ἱστορίας τείνει πάντα, κι ἐνάντια στὴν φύση τῶν πραγμάτων, πρὸς κάποια καθολικὴ ἐξουσία, πρὸς κάποια τελικὴ ἑρμηνεία τῆς ὅλης ἀνθρώπινης ἐμπειρίας ποὺ νὰ δικαιώνη αὐτὴν τὴν ἐξουσία καὶ τὴν ἐπιθυμία της. αὐτὴ ἡ τυφλὴ ὁρμὴ γιὰ κυριαρχία πάνω στὴν ὅλην ὕπαρξη, φενακίζεται σὰν Νόμος καθολικὸς καὶ σὰν Γλώσσα παγκόσμια: σὰν ἑνιαῖο Θέλημα.

ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Λόγου ἀναιρεῖ στὸ διηνεκὲς αὐτὴν τὴν βίαιη κι ἀφύσικη συναίρεση, ἀποδίδοντας ὁριστικὰ στὸ ἀνθρώπινο κορμὶ τὴν φυσική του δυνατότητα νὰ μιλᾶ αὐθεντικὰ στὴν προσωπική του διάλεκτο· κάνοντας ἔτσι τὸν ὅποιον Νόμο ἄθυρμα ἐφήμερο στὰ χέρια νηπίου ποὺ ἀκόμη βαβίζει.

ἡ Ἀνάσταση τοῦ Σαρκωμένου Λόγου βεβαιώνει ὅτι ἡ συναίρεση τοῦ Νόμου δὲν ἔχει ἐξουσία πάνω σὲ ἕνα κορμὶ ποὺ ἀνέλαβε τὸν σταυρὸ τῆς ἐλευθερίας νὰ μιλᾶ μὲ τὸν προσωπικὸ τρόπο τῆς φύσης του, τὸν τρόπο τῆς ἀγάπης χωρὶς ὅρια, ἐνάντια σὲ κάθε ἐξουσία, σὲ κάθε ἀναγωγή.

:::

history’s “natural selection” is always, and against the nature of the things, aiming at a certain universal rule, at a final judgment of the whole human experience that will justify this rule and its desire. this blind urge for dominion over the whole being, cheats itself as a universal Law and as a global Language: as an integrated Will.

the Incarnation of Logos annuls forever this violent and preposterous annex, by giving definitively back to the human body its natural potentiality to speak genuinely in its personal dialect; making, so, any Law a bauble at the hands of a babbling toddler.

the Resurection of Incarnated Logos affirms that the totalizing synaeresis of the Law has no power over a body which bears the cross of freedom to speak the personal manner of its nature, the manner of boundless love, against any authority, any reduction.