συναίρεση θανάτου.7
ἡ
Νέα Γεωγραφία [θὰ] εἶναι ζελατινώδης:
δὲν ἔχει σύνορα γιατὶ δὲν ἔχει σχῆμα.
δὲν ἔχει μορφές, ὅρια ἢ ἀναφορές.
εἶναι ὅλα καὶ τίποτα. μιὰ διαρκὴς
ἀνέμελη κίνηση.
κάθε
νόμιμα ἀναγνωρισμένο ὑποκείμενο
κινεῖται στὸν “χῶρο” ἀλλάζοντας
προσωπεῖα, μεταφέροντας διαρκῶς νέες
ἐπιθυμίες, προφέροντας ἀτέρμονα
πρόσφατα συνθήματα.
ὅπως
ὁ Νέος Ἄνθρωπος δὲν [θὰ] ἔχει μιὰν
ὁριστικὴ μορφή, ἔτσι κι ὁ “τόπος”
του δὲν μπορεῖ νἄναι κλειστός. ὅμως
δὲν μπορεῖ νἄναι κι ἀνοιχτὸς σὲ
κάποιον ὁρίζοντα· γιατὶ δὲν μπορεῖ
νὰ ἔχη νόημα κανένας ὁρίζοντας, ὅταν
δὲν ὑπάρχει καμμιὰ ὁδός ποὺ νὰ ὁδηγῆ
κάπου.
ἡ
ὕπαρξη [θὰ] ἐξαντλεῖται στὴν κατανάλωση
τῶν προσφερόμενων παρενδύσεων. ὅ,τι
μένει [διαρκῶς] κρυμμένο κάτω ἀπὸ τὴν
ἐξαγορασμένη στολὴ εἴτε θὰ περιέλθη
στὴν λήθη εἴτε θὰ μαραζώση στὸ σκοτάδι
τοῦ προσωπείου.
ἡ
παρουσία [θὰ] δηλώνεται μόνο μὲ τὴν
φλυαρία κοινὰ ἐπαναλαμβανόμενων
φράσεων τοῦ συρμοῦ, ποὺ διαρκῶς [θὰ]
ἀλλάζει χωρὶς νὰ ὁδηγῆ πουθενά. μιὰ
πάγκοινη ἰκανοποίηση συμμετοχῆς σὲ
αὐτὴν τὴν ἀλογία θὰ ἀντικαταστήση
τὴν φυσικὴ (κι ἄρα ἀπεχθή) ροπὴ τῆς
λαλιᾶς καὶ θὰ γίνη ἡ Νέα Γλώσσα: ἕνα
μανιακὸ τιτίβισμα ἢ κόασμα. (ἀναλόγως
πῶς κατανοεῖ κανεὶς τὸ κλουβί ἢ τὸν
βάλτο του.)
δὲν
[θὰ] ὑπάρχουν πιὰ κανόνες, καθὼς ὅλα
[θὰ] εἶναι κανονισμένα πέρα ἀπὸ κάθε
ἀμφιβολία. ἕνας Νόμος, μιὰ Γλώσσα, μιὰ
Ἐμπειρία: τὸ κοινόν τίποτα, ἡ μεγάλη
θαυμαστὴ ἀγορὰ τῶν μορφασμῶν.
σὲ
αὐτὸν τὸν Κόσμο, δὲν [θὰ] ὑπάρχει
αὐθεντικὸς χῶρος, μιᾶς καὶ δὲν [θὰ]
ὑπάρχουν αὐθεντικὰ ὅρια, νοήματα ἢ
μορφές. ἕνα μοναδιαῖο συναίσθημα [θὰ]
διοικεῖ τὰ “πάντα”: ἡ ἄγρια ὑπερήφανη
χαρὰ τῆς πολύμορφης ἀμορφίας.
...
ἡ
Νέα Γεωγραφία λέγεται Ἅδης κι ἐνεργεῖται
ἤδη στὰ στήθη τῶν τηλεθεατῶν τοῦ
Μεγάλου Ἱπποδρόμου.
:::
:::
New
Geography will be jelly: it will be
borderless since it will be shapeless. it
will be empty of forms, limits or hints. it will be everything and
nothing at once. a constant[ly]
lighthearted movement.
every
lawful subject will be moving into the “space” changing its
persona, carrying continually new desires, uttering endlessly recent
slogans.
just
as the New Man will not have a conclusive face, so his “place”
could not be closed. thou it could not also be open to any horizon;
since there will be not any meaning of a horizon any more, when there
will be not any path driving somewhere.
individual
actuality will be reduced to the using up the granted apparels.
whatever will remain sealed under the expiated
uniform, either will come to oblivion, or will be decaying into the
darkness of the mask.
presence
will be manifested only through the chatter of commonly repeated
sayings of a flowing and pointless fashion. a
universal satisfaction for the participation in this alogy will
replace the natural (and thus repulsive) inclination for speech and
will become the New Language: a frantic chirp or croak.
(depends how one does understand his cage or
swamp.)
there
will be no rules, since everything will be regulated beyond any
doubt. one Law, one Language, one Experience: the common nothing, the
great and marvelous market of ready-made countenances.
there
will be no genuine limits, meanings or forms. one single sentiment
will govern “everything”: the wild proud joy of multiform
formlessness.
...
New
Geography is called Hades and it is already active in the hearts of
Circus Maximus viewers.
