das Furchtbarste

“In der Stimme kehrt der Sinne in sein Innres zurück; er ist negatives Selbst, Begierde. Es ist Mangel, Substanzlosigkeit an ihm selbst.”
(G.W.F.Hegel, Jensener Realphilosophie II)
:::
“In the voice, meaning turns back into itself; it is negative self, desire. It is lack, absence of substance in itself.”
:::
“Στη φωνή, το νόημα επιστρέφει στον εαυτό του: είναι ένα αρνητικό εγώ, επιθυμία. Είναι έλλειψη, απουσία ουσίας καθεαυτό.”

...
ο λόγος του Λόγου είναι άρνηση του μηδενός και επιστρέφει εις εαυτόν σαν ζωή και ύπαρξη·
η εικόνα του, ο ανθρώπινος λόγος, αυτονομημένος από την ζωή του Λόγου, είναι μόνο άρνηση,
“das unmittelbare Nicht-Existieren desselben”
[η άμεση ανυπαρξία του (του ονoματισμένου πράγματος)]
:::
the voice of Logos is negation of negativity and turns buck into itself as life and being;
its image, the human language, being autonomized from Logos' life, is only negativity,
“das unmittelbare Nicht-Existieren desselben”
[the immediate nonexistence of this (named thing)]