[usur]poetics.5

society produces “law” (that is, a babylonian tower of legal or moral rules to house society's “order”, or her sovereignty over nature and life), and law shapes society (as the realization of his imaginary will for order).
a diaphanous architect playing the God by turning the soil (language) into mud-bricks (norms).
still, there is always a sky generous of waters. a heavy rain may disolve the mud-bricks and turn the barren soil into a garden.
...but, what about the “architect”?

:::

η κοινωνιά παράγει “νόμο” (δηλαδή, έναν βαβυλώνιο πύργο από δικαιϊκούς ή ηθικούς κανόνες για να στεγάση την “τάξη” της, την κυριαρχία της πάνω στην φύση και την ζωή) και ο νόμος διαμορφώνει την κοινωνία (σαν πραγμάτωση του φαντασιακού του θελήματος για τάξη).
ένας διάφανος αρχιτέκτονας που παίζει τον Θεό μετατρέποντας το χώμα (λόγο) σε ωμόπλινθους (κανόνες).
όμως, είναι πάντα εδώ ένας ουρανός ξέχειλος από νερά. μια βίαιη βροχή μπορεί να διαλύση τις πλίνθους και να μετατρέψη το άγονο χώμα σε κήπο.
...αλλά, τι γίνεται με τον “αρχιτέκτονα”;